آشنایی با آرکیگرام

آرکیگرام ؛ شهر هماهنگ با فناوری

اعضای گروه آرکیگرام عبارتند از: دنیس کرامپتون – رون هرون – مایک وب – پیتر کوک – وارن چاک و دیوید گرین.

آركیگرم گروهی بود که با گفتگوهای تحریک آمیز و طنر آلود، مباحثی را برای برون رفت از مشکلات شهرسازی و معماری سیام پیش کشید. شعار معروف آنها “زمان تغییرات بنیادین فرا رسیده است” منجر به ارائه راهکارهایی بر پایه فناوری و امکانات علمی شد. از همین روی ایده های آنان تا اندازه ای به ایده های “فوتوریسم” و “کانستراکتیویسم” نزدیک است.

در طرح های آرکیگرم از “ماشین شهر” و “شهر رایانه ای” سخن به میان می آید و معماری مطلوب آنها آثار معمارانی چون برونو تاوت و فردریش کیسلر (با طرح گنبد ژئودزیک) بود به گونه ای که با سازه های منعطف و الهام گرفته از طبیعت بود و از همین روی می توان آنها را به متابولیست ها نیز نزدیک دانست. “یودکه” تفاوت آرکیگرم با متابولیست ها را عدم برخورداری آرکیگرم از دقت تصویری و نپرداختن دقیق به فرم می دانست نمایشگاه “شهر زنده” را می توان بیانیه آرکیگرم دانست. که تاثیر آن بر معمارانی چون رم کولهاس و زاحا حدید بر کسی پوشیده نیست. از مهم ترین آثار اعضای گروه آرکیگرم می توان به شهر متحرک (۱۹۶۲) شهر اتصالی (۱۹۶۴) شهر فوری (۱۹۶۸) نظارت بر انتخابات (۱۹۶۷) و او بسیس (۱۹۶۸) اشاره کرد.

نو آوری این گروه پیشنهاد “آپارتمانها کپسولی” بود که بعدها در شرح شهرهایشان به کار گرفته شده شهرهای آرکیگرم، سازه های غول پیکری هستند که ده ها هزار نفر را در خود جای می دهند. فضای ارتباطی آنها به جای کوچه و خیابان، از راه لوله، پله های برقی و بالابر تامین می شود.