مکزیکوسیتی

مکزیکوسیتی با جمعیتی بیش از ۲۰ میلیون نفر ساکن در مناطق شهری آن و ساختار جغرافیاتی فلاتی، مدت ها ست همانند شهرهای ایران با معضل آلودگی هوا روبرو است اما برخلاف کلانشهرهای ایران این روزها مبارزات جدی برای مقابله با کنترل آلودگی هوای مکزیکوسیتی انجام می شود. در طی دو سال گذشته، بارها سطح غلظت اوزون در هوای شهر به حدی رسیده است که مسئولان را وادار به اعلام وضعیت خطر زیست محیطی کرده و از شهروندان با مشکلات قلبی و تنفسی و همچنین کودکان درخواست شد که از حضور در فضاهای باز خودداری کنند.
اگرکه در وضعیت گذشته شهرهای دارای آلودگی هوا، دنبال نشانه هایی از آینده باشیم، قطعا به دلایل محکمی میرسیم که با حفظ رویه موجود شامل افزایش شدید آلودگی خواهیم بود.

لوئیس جراردو رویز (Luis Gerardo Ruiz) در مرکز علوم محیطی دانشگاه مکزیک، در اوایل ماه آوریل اعلام کرد: “فصل اوزون تازه شروع شده است.” منظور وی از فصل اوزون، شامل دوره ای از ماه مارس تا ژوئن است که آلودگی هوا به دلیل دمای بالا و بارندگی کم، شدیدتر می شود.
در طول دو دهه گذشته، سطح اوزون در راستای اقدامات مسئولان مبنی بر جابه جایی و خروج کارخانه ها از منطقه شهری پایتخت و قانون گذاری های جدید مربوط به مقررات سوخت و حمل و نقل، به تدریج کاهش یافته است. از سال 1989، برنامه ای به نام Hoy No Circula یا “روزهای بدون خودرو” استفاده رانندگان از وسایل نقلیه خود در یک روز هفته ممنوع کرده است. این برنامه بر اساس شماره پلاک های وسایل نقلیه اجرا می شود. در سال 2008، این برنامه به روزهای شنبه اختصاص یافت. دولت مکزیک همچنین خطوط سریع السیر اتوبوس و سیستم گسترده دوچرخه سواری در مکزیکو سیتی را برای ترویج روش های جایگزین رانندگی راه اندازی نمود.

با اجرای این برنامه هوای این کلانشهر که قبلا به عنوان یکی از آلوده ترین شهرهای جهان شناخته شده بود، تمیزتر شد.

رویز در ادامه تصریح کرد: اما در سال گذشته، روند بهبود تا حدودی کاهش یافته است. علی رغم برنامه”روزهای بدون خودرو” ، تعداد بسیار زیادی از اتومبیل ها و کامیون ها در سطح شهر تردد می کنند و اکسید نیتروژنی که منتشر می کنند، مشکلات زیادی به بار می آورد. (نتایج یک پژوهش از قانون رانندگی در روز های شنبه حاکی از آن است که این اقدام سطح آلودگی هوای شهر را کاهش نداده و یا منجر به افزایش استفاده از حمل و نقل عمومی نشده است.)

اقدامات تکمیلی برای این معضل در نظر گرفته شده است. سال گذشته، وزیر محیط زیست، یک قانون ملی کیفیت هوا به منظور برقراری هماهنگی بین سازمان های دولتی مختلف به اجرا گذاشت. دولت مکزیک در اقدامی برای پیشبرد سیاست کاهش انتشار کربن، استانداردهای جدید انتشار کربن مونوکسید برای موتورهای وسایل نقلیه سنگین به تصویب رساند. در سال جاری اتوبوس های سریع السیر بدون دود فعالیت خود را در خیابان تاریخی (Reforma) مکزیکو سیتی شروع کردند.

کیت بلامبرگ، یکی از همکاران شورای بین المللی حمل و نقل پاک، اظهار داشت که «پیشرفت، اراده سیاسی می طلبد». او تصریح نمود: “اگر برنامه های کوتاه مدت انجام شوند، وضعیت تا زمانی که برخی اقدامات ماندگار انجام نگیرد، بهتر نخواهد شد.” او گفت، “این مقررات صرفا برای کامیون ها و اتوبوس ها در نظر گرفته نشده است. اتومبیل های سواری چندان هم که به نظر می رسد پاک نیستند.” اگر استانداردهای انتشار خودروهای سبک تصویب شود، گام بعدی حمایت از ناوگان خودرو الکتریکی خواهد بود. آندرس مانوئل لوپز اوبرادور، نامزد انتخابات ریاست جمهوری، که از سال 2000 تا 2005 شهردار مکزیکو سیتی بود، نفوذ و اعتبار خود را به عنوان یک فعال محیط زیستی به کار گرفته و اعلام کرده است که می تواند با سیاست های خود کیفیت هوا را بهبود بخشد. تاثیر بالقوه این سیاست ها بر سلامت عمومی ملموس است.

به تازگی محققان یک خطر بالقوه بیماری آلزایمر و خودکشی در افرادی که به طور روزانه در معرض غلظت بالای اوزون و ذرات معلق قرار دارند، شناسایی کردند. در حال حاضر، روبرتو لوپز، شهروندی که رهبری گروهی از دونده های حرفه ای(55 تا 90 مایل در هفته) را بر عهده دارد، اظهار داشت که باید آلودگی را نیز برای برنامه هایشان در نظر بگیرند. “وقتی که در شهر تمرین می کنیم، گلو هایمان بسیار تحریک می شوند و تنفس در چنین مواقعی دشوار است”. وی بیان داشت که بعضی از دونده ها به همراه خود ماسک و افشانه حمل می کنند و یا در پارک های دور افتاده به تمرین می پردازند. لوپز و گروهش یک استراتژی مقابله ای دیگر نیز دارند. آنها شهر را ترک می کنند. “در تعطیلات آخر هفته به کوهستان می رویم تا بتوانیم بدون مشکلات تنفسی ناشی از آلودگی تمرین کنیم.”